Alfred Ohanowicz

(1888-1984) pochodził z rodziny polskich Ormian. Urodził się w Lwowie i tam spędził młodość. W 1919 r. przeniósł się do Poznania, gdzie powierzono mu Katedrę Prawa Cywilnego. Był uczniem prof. W. Abrahama, O. Balcera i E. Tilla, odbył studia w Berlinie pod kierunkiem prof. J. Kohlera i T. Kippa. Działalność naukową łączył z praktyką prawniczą. Był dziekanem Wydziału Prawno-Ekonomicznego Uniwersytety Poznańskiego, syndykiem i radcą generalnym Poznańskiego Ziemstwa Kredytowego, członkiem Trybunału Kompetencyjnego oraz senatorem, a po wojnie m.in. redaktorem naczelnym Ruchu Prawniczego, Ekonomicznego i Socjologicznego. Do najważniejszych jego prac należą monografie dotyczące ciężarów państwowych duchowieństwa (1911), współwłasności w prawie prywatnym austriackim (1916), przyrzeczenia publicznego (1920), niesłusznego wzbogacenia (1956) zbiegu norm w polskim prawie cywilnym (1963). Był też autorem wielu cennych komentarzy i glos. Na podręcznikach prof. A. Ohanowicza wychowało się wiele pokoleń prawników. Do grona jego uczniów należ m.in. profesorowie A. Agopszowicz, S. Buczkowski, J. Górski, W. Górski W. Ludwiczak, Z.K. Nowakowski, Z. Radwański, A. Stelmachowski.

Brak produktów odpowiadających zapytaniu.