Legal Scholarship and the Political: In Search of a New Paradigm

The book seeks to address comprehensively the relationship between legal scholarship and the notion of the political understood as the fundamental antagonism at the foundation of any human society, present in the deep structure of legal theory/philosophy of law and doctrinal legal scholarship (a concept developed in contemporary philosophy of politics by, inter alia, Chantal Mouffe). Specifically, the authors examine the crisis of the idea of an apolitical legal science and possible ways out of that crisis.

The need for this book is obvious. First of all, there is a lack of comprehensive studies regarding the implementation of the Enlightenment idea of the apolitical character of science in the fi eld of legal scholarship. Secondly, the research envisaged within the framework of this book is specific not only as regards to its scope, but also – or above all – as regards to its methodological approach.

The authors take into account the value of the idea of an apolitical legal scholarship, as well as its poststructural critique, assuming that the aim of the latter is not to destroy the status quo, but rather to trigger modifications enabling an effi cient rebuttal of the critique. To paraphrase the view expressed by Artur Kozak, the authors aim at formulating "post-postmodern" theories justifying the apolitical character of legal science.

Poststructural visions have persuasively targeted the very meaning and notion of the apolitical character of legal scholarship. However, this does not imply that the authors a priori give up the claim that the meaning of the idea of an apolitical science is capable of being defended theoretically. After applying the poststructural critique of modern science, the authors evaluate which (if any) parts of modernist, positivistic theory of law stand the test of criticism and, therefore, should be preserved and defended.

Celem niniejszej monografii jest wyczerpujące zbadanie relacji pomiędzy nauką prawa a pojęciem polityczności, rozumianym jako fundamentalny antagonizm leżący u podstaw każdego społeczeństwa, obecny w głębokiej strukturze teorii i filozofii prawa, jak też dogmatyki prawniczej (pojęcie polityczności zostało wypracowane we współczesnej filozofii polityki w szczególności przez Chantal Mouffe). Autorzy w szczególności analizują problematykę kryzysu idei apolitycznej nauki prawa i możliwości jego przezwyciężenia.

Potrzeba wydania niniejszej monografii jest niekwestionowana. Po pierwsze, brak jest wyczerpujących analiz dotyczących wdrożenia oświeceniowej idei nauki w odniesieniu do nauki prawa. Po drugie, wyniki badań ujętych w monografii są unikatowe nie tylko gdy idzie o ich zakres, ale też – czy też przede wszystkim – gdy idzie o podejście metodologiczne.

Autorzy biorą pod uwagę wartość idei apolitycznej nauki prawa, jak też jej postrukturalistyczną krytykę, przyjmując, że celem tej ostatniej nie jest zniszczenie status quo, ale raczej zainspirowanie zmian, umożliwiających skuteczne odparcie tej krytyki. Parafrazując pogląd Artura Kozaka, celem autorów jest sformułowanie „post-postmodernistycznych" teorii uzasadniających apolityczny charakter nauki prawa.

Wizje postrukturalistyczne w sposób przekonujący odniosły się do samego znaczenia i pojęcia apolityczności nauki prawa. Nie oznacza to jednak, że autorzy z góry wykluczają możliwość teoretycznej obrony idei apolitycznej nauki prawa. Po zastosowaniu postrukturalistycznej krytyki współczesnej nauki, autorzy badają które elementy modernistycznej, pozytywistycznej teorii prawa ewentualnie mogą stawić opór krytyce i są, w związku z tym, godne zachowania i obrony.